ΦΩΝΗ ΣΤΗΝ ΑΡΙΣΤΕΡΑ

ΦΩΝΗ ΤΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ

• Ο ελεύθερος άνθρωπος μπορεί να είναι ελεύθερος και στο κλουβί της φυλακής του.

• Ένα «όχι» που βγήκε από μια βαθιά πεποίθηση, είναι πολύ καλύτερο -και πιο μεγαλειώδες- από ένα «ναι» που ειπώθηκε για να ευχαριστήσει ή, χειρότερα, για να αποφύγει φασαρίες. (Μαχάτμα Γκάντι)

Παρασκευή 21 Μαΐου 2010

Ημέρα μνήμης της γενοκτονίας του Ποντιακού Ελληνισμού η 19η Μαΐου.
    Σήμερα υπέρτατο χρέος και καθήκον είναι το τραγικό αυτό ιστορικό γεγονός να μας κρατά σε εγρήγορση και ετοιμότητα προκειμένου να αποτρέψουμε τα σχέδια του τουρκικού επεκτατισμού στο Αιγαίο, τη Θράκη και την Κύπρο.
    Καμιά υποχώρηση από τα εθνικά κυριαρχικά δικαιώματά μας, καμιά λήθη στις τραγωδίες του παρελθόντος για να μη ζήσουμε άλλες τραγωδίες και εθνική συρρίκνωση στο μέλλον.
     Η μεθοδευμένη εξόντωση των Ελλήνων του Πόντου έτσι ώστε να απογυμνωθούν οι πατρογονικές εστίες του ελληνισμού αποτελούσε ένα μέρος από το συνολικό σχέδιο του εθνικιστικού τουρκικού καθεστώτος για τον αφανισμό του ελληνισμού.
47 ΧΡΟΝΙΑ ΠΕΡΑΣΑΝ ΑΠΟ ΤΟ ΘΑΝΑΤΟ ΤΟΥ ΓΡΗΓΟΡΗ ΛΑΜΠΡΑΚΗ
      Ο Γρηγόρης Λαμπράκης, πολιτικός και υφηγητής του Πανεπιστημίου Αθηνών, γεννήθηκε τo 1912 στην Κερασίτσα της Τεγέας όπου έβγαλε το Γυμνάσιο. Στη συνέχεια σπούδασε στην Ιατρική του Πανεπιστημίου Αθηνών. Από τα νεανικά του χρόνια είχε ιδιαίτερη κλίση στον κλασικό αθλητισμό και ανακηρύχτηκε πολλές φορές βαλκανιονίκης στο άλμα εις μήκος. Μάλιστα κατείχε το πανελλήνιο ρεκόρ του αθλήματος αυτού για είκοσι τρία χρόνια (1936-1959).
      Ο Γρηγόρης Λαμπράκης, βουλευτής της ΕΔΑ, κορυφαίος στην εποχή του Έλληνας ειρηνιστής (αντιπρόεδρος της ΕΕΔΥΕ και ιδρυτικό μέλος της Ελληνικής Επιτροπής για τη Βαλκανική Συνεννόηση), είχε μπει στο στόχαστρο του ιμπεριαλισμού και των μηχανισμών του, ιδιαίτερα μετά την πλούσια, παγκόσμια δράση του στο φιλειρηνικό κίνημα, που αναπτυσσόταν διαρκώς σε ολόκληρο τον κόσμο.
     Οι Αμερικανοί εκείνη την εποχή υπονομεύουν την παγκόσμια ειρήνη. Η ευρύτερη περιοχή γύρω από την Ελλάδα έχει γεωστρατηγική γι' αυτούς σημασία, αφού είναι δίπλα στη Μέση Ανατολή, τα πετρέλαια της οποίας ήταν πάντα στο στόχαστρό τους. Η ίδια η Ελλάδα έχει ιδιαίτερη σημασία. Ακριβώς γιατί, εκτός από τα πετρέλαια, υπάρχει η ΕΣΣΔ και το σοσιαλιστικό στρατόπεδο, που εμποδίζουν τα ιμπεριαλιστικά σχέδια. Η Ελλάδα είναι προγεφύρωμα του ιμπεριαλισμού στην πάλη του κατά του σοσιαλισμού, αφού τα βόρεια σύνορά μας ήταν σύνορα ιμπεριαλισμού – σοσιαλισμού
     Τη συγκεκριμένη δε χρονική περίοδο, οι Αμερικανοί στη Μεσόγειο προσπαθούν να εγκαταστήσουν πυρηνικά πυραυλικά συστήματα τύπου «Polaris». Παράλληλα, το ΝΑΤΟ προσπαθεί να στεριώσει και να επεκτείνει σε διάφορα σημεία της χώρας μας τις βάσεις του. Στη χώρα, η κυβέρνηση Καραμανλή που έχει προκύψει με τις εκλογές της βίας και της νοθείας το 1961, πραγματικός μοχλός εξυπηρέτησης και των αμερικανικών συμφερόντων όπως και της άρχουσας τάξης της Ελλάδας, προσπαθεί να συμβάλει αποφασιστικά στην προώθηση των αμερικάνικων σχεδίων.
      Το πολιτικό σύστημα βρίσκεται σε κρίση και υπάρχει μεγάλη κοινωνική αναταραχή, αφού συνεχίζει να λειτουργεί και να δρα με όρους μετεμφυλιοπολεμικούς. Κάθε φιλειρηνική κίνηση είναι απαγορευμένη. Η Επιτροπή για τη Διεθνή Ύφεση και την Ειρήνη, σχεδόν παράνομη και το κλίμα ψυχροπολεμικό.

Ας δούμε, όμως, το χρονικό της δολοφονικής επίθεσης, όπως εκτυλίχθηκε εκείνη την ημέρα στη Θεσσαλονίκη.

     Ήταν Τετάρτη 22 Μάη 1963 και ώρα 10.15 μ.μ., όταν κοντά στη διασταύρωση των οδών Βενιζέλου και Ερμού στη Θεσσαλονίκη, ο Γρηγόρης Λαμπράκης δέχτηκε δολοφονική επίθεση και τραυματίστηκε θανάσιμα.
Εκατό ώρες παλεύει με το χάρο
       Μεταφέρεται βαριά τραυματισμένος στο σταθμό Πρώτων Βοηθειών και από κει στο νοσοκομείο «ΑΧΕΠΑΝΣ». Ο καθηγητής και προϊστάμενος της Β` Χειρουργικής Κλινικής του νοσοκομείου κ. Καβαζαράκης δεν αφήνει ιδιαίτερα περιθώρια: «Είναι τραγικό, αλλά, από επιστημονικής πλευράς, ο θάνατος θα πρέπει να είναι ζήτημα ωρών». Ο Δ. Οικονόμος, ειδικός νευροχειρουργός από την Αθήνα, αφού εξετάζει τον Γρ. Λαμπράκη, συσκέπτεται με τους καθηγητές της Θεσσαλονίκης κ.κ. Καβαζαράκη και Αναστασόπουλο. Στις 7 το πρωί, η διάγνωση είναι καταδικαστική.
     Έξω από το νοσοκομείο, νύχτα και μέρα, ο λαός της Θεσσαλονίκης και όχι μόνο βρίσκεται στο προσκέφαλο του ήρωα, παρά την κτηνώδη συμπεριφορά της Αστυνομίας, που επιτίθεται ανά τακτά χρονικά διαστήματα για να διαλύσει το πλήθος που συρρέει στο προαύλιο του νοσοκομείου, για να παρακολουθήσει την πορεία της υγείας του. Η κατάσταση, όμως, είναι μη αναστρέψιμη. Αυτό επιβεβαιώνουν, το Σάββατο 26 Μάη, τέσσερις κορυφαίοι ξένοι επιστήμονες που ήρθαν από τις χώρες τους και τον εξέτασαν.
    Ήταν ο Ούγγρος καθηγητής Ζόλνταν Λάσλο, ο Βρετανός καθηγητής του Πανεπιστημίου του Εδιμβούργου Νόρμαν Ντοτ, ο Σοβιετικός καθηγητής του Πανεπιστημίου της Μόσχας Αλεξέι Σλίκοφ και ο Τσεχοσλοβάκος καθηγητής του Πανεπιστημίου της Πράγας Καρλ Πετρόφσκι. Έτσι, μετά από εκατό ώρες πάλεμα με το χάρο, τη Δευτέρα 27 Μάη στις 1.22 μετά τα μεσάνυχτα, η καρδιά του έπαψε να χτυπάει...
    Η δολοφονία του Γρηγόρη Λαμπράκη, λοιπόν, προκαλεί αλυσιδωτές αντιδράσεις στο πολιτικό σκηνικό της χώρας. Η κυβέρνηση κλονίστηκε και κάτω και από τη διογκούμενη λαϊκή πίεση, σε είκοσι μέρες ο Καραμανλής υποβάλλει την παραίτησή του (η δολοφονία Λαμπράκη αποτέλεσε τη σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι), αφού προηγουμένως εκστόμισε την περίφημη πρόταση: «Επιτέλους, ποιος κυβερνάει αυτόν τον τόπο;».
     Στη δίκη των φυσικών αυτουργών της δολοφονίας του Λαμπράκη, έγιναν σημεία και τέρατα, καθώς πολλοί μάρτυρες δολοφονήθηκαν, ενώ δεν έλειψαν και οι απειλές κατά των δικαστών και των οικείων τους από τον εισαγγελέα του Αρείου Πάγου Κωνσταντίνο Κόλλια. Ηταν αυτός, που το 1967 έγινε ο πρώτος πρωθυπουργός της δικτατορίας. Η δίκη έγινε στο διάστημα Οκτώβρη - Δεκέμβρη το 1966 και κατέληξε στο ...συμπέρασμα ότι, ουσιαστικά, δεν υπήρξε δολοφονία!!! Ολοι οι κατηγορούμενοι αξιωματικοί αθωωθέντες απεδόθησαν «λευκοί εις την κοινωνίαν». Ο Γκοτζαμάνης και ο Εμμανουηλίδης, που καταδικάστηκαν σε 11 και 8,5 χρόνια, αντίστοιχα, για πρόκληση «βαριών σωματικών κακώσεων» (Γκοτζαμάνης) και για «συνέργεια» (Εμμανουηλίδης) αποφυλακίστηκαν επί χούντας με τιμές και δόξα.
     Δε θα γράψω τίποτα άλλο απλά θα τελειώσω με ένα στίχο από το Ρίτσο που αφιέρωσε σε κείνον:

«Έπεσε ο μέγας δρυς στη γης, σε μέγα αγώνα -

πουλιά και φύλλα στάθηκαν στον ουρανό

η Ελλάδα τον εκράτησε στα δυο της γόνα,

στο βαθυπόρφυρο του Μάη εσπερινό

κι ενώ από τους πόρους της η οργή της αίμα ιδρώνει,

τινάζεται όλη ανάμεσα στον άγιο λαό,

κι ολόρθη τον υψώνει, μεσιανό καδρόνι,

ψηλά, στο θόλο, στης Ειρήνης το ναό».

Αθήνα, 27 Μάη 1963 - Γιάννης Ρίτσος.

Ένα μικρό αφιέρωμα σε έναν μεγάλο Άνθρωπο !!!

ΤΖΕΝΗ ΒΑΜΒΑΚΑ



















Δευτέρα 10 Μαΐου 2010

ΘΕΛΟΥΜΕ ΝΑ ΛΕΜΕ …ΚΑΛΗΜΕΡΑ ΚΕΡΑΤΣΙΝΙ… ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΝΤΡΕΠΟΜΑΣΤΕ!!!


Το μεγάλο ΟΧΙ που είπαμε στο συμβιβασμό και στο βόλεμα , έγινε η σημαία του αγώνα μας στην ανατροπή του δημοτικού κατεστημένου.

Μπορεί να έχουμε να αντιμετωπίσουμε έναν παράλογο «ΚΑΛΛΙΚΡΑΤΗ» μπροστά μας, όμως πιστεύουμε στην αυτονομία του Δήμου μας, όπως και των υπόλοιπων Δήμων που προσπαθούν να παραμείνουν αυτόνομοι.

Δύο μέτρα και δύο σταθμά στις συνενώσεις Δήμων, διαβλητά, μη αντικειμενικά και μεροληπτικά υπήρξαν τα κριτήρια των συνενώσεων ή μη συνενώσεων δήμων σύμφωνα με το σχέδιο. Αν η Κυβέρνηση πραγματικά θέλει και επιδιώκει την διαβούλευση, ζητάμε να αποκαταστήσει τις αδικίες. Ζητάμε δίκαιη και αντικειμενική, χωρίς διακρίσεις αντιμετώπιση.

Χαρακτηριστικό το παράδειγμα στην Αττική (Β’ Αθήνας), Δήμοι με πληθυσμό από 26.500 έως 39.000 κατοίκους (Καισαριανή, Βριλήσια, Άλιμος, Άγιοι Ανάργυροι, Αγία Βαρβάρα, Μεταμόρφωση) δεν συνενώνονται και παραμένουν ως έχουν. O Δήμος Κερατσινίου γιατί να μη μείνει ως έχει με 78.474 πληθυσμό;

Δεν μπορούμε να δεχθούμε τις συνενώσεις των Δήμων και τα μύρια προβλήματα που συνεπάγονται με αυτές στην Τοπική Αυτοδιοίκηση.

Ούτε δεχόμαστε τα άδικα μέτρα φορολόγησης και μείωσης μισθών, ενός ευρωπαϊκού, κοκτέιλ ελέγχου για τη στήριξη της οικονομίας μας από ΕΚΤ, ΔΝΤ, ΕΕ ενάντια σε όλους εμάς, τους Έλληνες πολίτες - εργαζόμενους στο δημόσιο ή ιδιωτικό τομέα, τους συνταξιούχους και τους ανέργους.

Εμείς σαν συνδυασμός δεν στηριζόμαστε στα κομματικά χρίσματα της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, που αποξενώνουν τους αντίπαλους βλέποντας τους σαν εχθρούς και έχουν σαν αποτέλεσμα οι πολίτες να αισθάνονται αποξενωμένοι από το Δήμο τους.

Στόχος μας είναι το συμφέρον της πόλης μας και των κατοίκων της. Για μας ο Δήμος δεν είναι σκαλοπάτι πολιτικών συμφερόντων και επιδιώξεων. Εμείς θέλουμε ανθρώπους που να κατοικούν και να εργάζονται εδώ και να είναι περήφανοι που είναι Κερατσινιώτες!

Το Κερατσίνι μας είναι τόπος ζωής και δουλειάς βιοπαλαιστών, αγωνιστών, προσφύγων και έντιμων Ανθρώπων με έντονο θρησκευτικό συναίσθημα και ανθρώπινη αλληλεγγύη.

Η κίνησή μας συσπειρώνει πολίτες με διαφορετικές πολιτικές ιδεολογίες, κοινωνικά δραστήριους, επιστήμονες, εργαζόμενους, νεολαίους που εμφανίζονται πρώτη φορά στα πολιτικά δρώμενα και άλλους που επανέρχονται μετά από χρόνια απογοήτευσης με μοναδικό σκοπό την ανανέωση και το άνοιγμα του Δήμου στον κάθε πολίτη που ενδιαφέρεται, αγωνιά και αγωνίζεται για το μέλλον του τόπου μας.

Αγωνιζόμαστε ενωμένοι και έχουμε να προτείνουμε λύσεις. Δεν είναι απλά υποσχέσεις που αργότερα θα τις ξεχάσουμε! Στα μεγάλα προβλήματα της πόλης, όπως αυτά έχουν αναδειχθεί μέσα από τις συζητήσεις με τους συνδημότες μας, θα δοθούν άμεσες λύσεις. Έχουμε καταγράψει τα προβλήματα της κάθε γειτονιάς.

Για μας δεν υπάρχουν γειτονιές δικές μας και γειτονιές δεύτερης κατηγορίας. Όλοι οι κάτοικοι δικαιούνται να απολαμβάνουν την ίδια μέριμνα και ενδιαφέρον από τις υπηρεσίες του Δήμου.

Όλοι εμείς οι υποψήφιοι και τα μέλη του συνδυασμού εκφραζόμαστε με βάση την αγάπη μας στην κίνηση αλλά και την ανησυχία μας για ένα καλύτερο μέλλον που θέλουμε για τα παιδιά μας και τις οικογένειες μας στον τόπο που μένουμε, ζώντας την πραγματικότητα στους δρόμους της πόλης μας και όχι πίσω από τα γραφεία μας. Γνήσια και Αληθινά. Ο αλληλοσεβασμός και η αλληλοεκτίμηση είναι απαράβατοι όροι για τη συμμετοχή μας στις διαδικασίες του συνδυασμού μας.

Οι διαφορετικές πολιτικές , κοινωνικές , κομματικές και προσωπικές απόψεις αποδεικνύουν στην πράξη την ενότητα της κίνησής μας, στον κοινό στόχο που είναι η απελευθέρωση του τόπου μας και των πολιτών από διλήμματα που διχάζουν και δημιουργούν νικητές και ηττημένους και αποξενώνουν το δήμο από τους δημότες.

Δεν θα μας σταματήσει η κρίση που περνάνε τα κόμματα με την ισοπέδωση ιδεολογιών, πολιτισμού, ηθικής, συμπεριφοράς, τρόπου ζωής και σκέψης που επιβάλλει η παγκοσμιοποίηση για επικράτηση της κοινωνίας του χρήματος και του εύκολου κέρδους του κεφαλαίου, μέσα από τα πρότυπα διαφθοράς.

Εμείς θέλουμε να ξυπνάμε το πρωί, ανοίγοντας το παράθυρο μας, στο ξεκίνημα της ημέρας και να λέμε …ΚΑΛΗΜΕΡΑ ΚΕΡΑΤΣΙΝΙ…με ένα πλατύ χαμόγελο, χωρίς να ΝΤΡΕΠΟΜΑΣΤΕ!!!


ΤΖΕΝΗ ΒΑΜΒΑΚΑ