Νομοσχέδιο Διαμαντοπούλου: Ήταν κάποτε ένα γαλατικό χωριό που λεγόταν ελληνικό πανεπιστήμιο
«Βρισκόμαστε στο 2011 μ. χ. Όλη η Γαλατία είναι κάτω από Ρωμαϊκή κατοχή … Όλη; Oχι! Ένα χωριό που το κατοικούνε αδιόρθωτοι Γαλάτες αντιστέκεται ακόμα και θ’ αντιστέκεται πάντα στον καταχτητή.»: Αυτή θα μπορούσε να ήταν η στερεότυπη αρχή του κάθε επεισοδίου του σήριαλ που λέγεται ελληνικό πανεπιστήμιο από τον πόλεμο έως τώρα που οι Ρωμαϊκές λεγεώνες υπό τη στρατηγία της Διαμαντοπούλου ορμάνε να καθυποτάξουν το ανυπότακτο χωριό σβήνοντάς το εντελώς από τον χάρτη. Θα την αφήσουμε να πει, ζηλεύοντας τις δάφνες του Ιούλιου Καίσαρα, “Veni, Vidi, Vici” ή θα κάνουμε με τα φύλλα δάφνης από το στεφάνι που θέλει να φορέσει στιφάδο; Οι διδασκόμενοι/ες από την πρόσφατη ευρωπαϊκή ιστορία θα αντιληφθούμε ότι η υπουργός παιδείας ως νέα Θάτσερ, που συστηματικά και προσεκτικά προγραμματίζει να γίνει στο άμεσο μέλλον, έχει ένα πρότζεκτ με στόχους. Ο πλέον καθοριστικός είναι η εξάρθρωση του πανεπιστημίου με τον ίδιο τρόπο που για τη Θάτσερ ήταν η διάλυση του κινήματος των ανθρακωρύχων. Μετά από την κατατρόπωση των τελευταίων η Βρετανία μεταλλάχτηκε σταδιακά και χωρίς πολλές αντιστάσεις σε μία χώρα όπου οι φτωχοί γίνονται φτωχότεροι και οι πλούσιοι σκανδαλωδώς πλουσιότεροι, ενώ οι πρώτοι θεωρούνται κοινωνικό μίασμα όταν διεκδικούν τα «ανήκουστα» δικαιώματα συνταξιοδότησης και ασφάλισης.
Κατά τη γνώμη μου, σε αντίθεση με την κ. Γιαννάκου η οποία είχε κάποιο «όραμα» (προφανώς απαράδεκτο) για την εκπαίδευση, και ειδικά την τριτοβάθμια, δηλ. την υποτιθέμενη εναρμόνισή της με τον ευρωπαϊκό πανεπιστημιακό χώρο, η Διαμαντοπούλου χρησιμοποιεί την υπουργία της ως εφαλτήριο για την αρχηγία του ΠΑΣΟΚ, και ίσως όχι μόνον. Η συντριβή του πανεπιστημίου και η αντικατάσταση του από ένα υβρίδιο παράγωγου φτηνιάρικου διδακτηρίου κατά τα πρότυπα των «Κολλεγίων» και των ιδιωτικών εταιριών είναι το βασικό της διαπιστευτήριο κυρίως προς το εξωτερικό, όπου ακριβώς θα πιστοποιεί την ικανότητά της να κυβερνήσει όλην τη Γαλατία. Η ισοπέδωση του ανυπότακτου χωριού επίσης δηλώνει στο συμβολικό επίπεδο το τέλος της Μεταπολίτευσης, της Ελλάδας με τα καλά της και τα κακά της, όπως διαμορφώθηκε από αγώνες και συγκρούσεις δεκαετιών. Με τον ίδιο τρόπο η συντριβή των ανθρακωρύχων που εκπροσωπούσαν το παραδοσιακό βιομηχανικό προλεταριάτο, την ισχύ των συνδικάτων με την παραδοσιακή τους σχέση με το Εργατικό κόμμα σήμανε και την αποδιάρθρωση του κράτους πρόνοιας, την μετάλλαξη του κόμματος αυτού και την κατίσχυση του στυγνού νεοφιλελευθερισμού στην Αγγλία.