Η ΚΑΚΟΠΟΙΗΣΗ ΤΗΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ - ΕΝΑ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΜΕ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΔΙΑΣΤΑΣΗ

«Η Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ, με απόφασή της στις 17 Δεκεμβρίου 1999, ανακήρυξε την 25η Νοεμβρίου ως Διεθνή Ημέρα για την Εξάλειψη της Βίας κατά των Γυναικών για να αναδείξει ένα σημαντικό πρόβλημα με παγκόσμια διάσταση.

(γράφει η Τζένη Βαμβακά Βουλευτής ΣΥΡΙΖΑ)

Πολλές φορές είναι δύσκολο να περιγράψει κανείς μια κατάσταση ή ένα περιστατικό βίας. Άλλες πάλι, υπάρχει το ενδεχόμενο η κακοποίηση να υπάρχει και να μην αναγνωρίζεται. Ο βασικότερος τρόπος για να την αντιληφθεί κάποιος άνθρωπος είναι αρχικά να εντοπίσει ότι τόσο η σωματική ή η πνευματική ακεραιότητα του/της, όσο και η ελευθερία του/της έχουν καταπατηθεί. Με λίγα λόγια, η κακοποίηση εις βάρος των γυναικών έχει να κάνει με την άσκηση κάποιας βίαιης συμπεριφοράς ή στάσης που προκαλεί ζημιά και πληγώνει τη γυναίκα που τη δέχεται. Ως αποτέλεσμα, δημιουργεί τόσο σωματικές όσο και ψυχολογικές πληγές, οι οποίες είναι δύσκολο να ξεπεραστούν, ειδικά όταν η κακοποίηση συμβαίνει κατ’ εξακολούθηση.

Η κακοποίηση μπορεί να «ντυθεί» με πολλές μορφές και να εκφραστεί με ποικίλους τρόπους, ανάλογα με τη συμπεριφορά, το περιβάλλον και τον άνθρωπο που τη προκαλεί. Μπορεί να χαρακτηριστεί βάσει της βίαιης πράξης και της άμεσης συνέπειας που έχει σε μια γυναίκα.

Η βία που ασκείται κατά των γυναικών μπορεί να εκδηλωθεί ως φυσική, σεξουαλική, ψυχολογική, κοινωνική, οικολογική, πολιτική, θρησκευτική ή άλλη μορφή κακοποίησης. Παρόλη την κοινωνική πρόοδο, συνεχίζεται ακόμη και σήμερα η καταπάτηση των δικαιωμάτων της γυναίκας και είναι ευρύτερα γνωστό ότι οφείλεται στη διαφορά φύλου µε κύριες μορφές κακοποίησης τις παρακάτω:

  Βιασµό και σεξουαλική παρενόχληση - Συζυγικές βιαιότητες - Εξαναγκασµό σε γάµο, τεκνοποιία και αναγκαστική στείρωση - Ακρωτηριασµοί γεννητικών οργάνων - Σεξουαλική σκλαβιά

  Χρησιµοποίηση του γυναικείου σώµατος σε πολεµικές διαµάχες. Μαζικοί βιασµοί που οργανώνονται µε σκοπό την εθνική κάθαρση (π.χ. πρώην Γιουγκοσλαβία, Ρουάντα, Σοµαλία)

Η μορφή της σωματικής κακοποίησης είναι πιο φανερή και η πιο επικίνδυνη τόσο για τη σωματική  ακεραιότητα, όσο και για την ίδια τη ζωή των γυναικών που πέφτουν θύματα  της. Σε πολλές περιπτώσεις αυτές οι επιθέσεις γρήγορα κλιμακώνονται  σε μεγαλύτερες.

Η σεξουαλική κακοποίηση περιλαμβάνει: κρούσµατα από ηδονοβλεψίες, κρούσµατα από επιδειξιοµανείς, βιασµούς, αισχρά τηλεφωνήµατα, σεξουαλικά πειράγµατα στο δρόµο, αποπλανήσεις και βιασµοί από πρόσωπα που έχουν κοινωνικά επαγγέλµατα (γιατροί, κοινωνικοί λειτουργοί, εκπαιδευτικοί κλπ.)

 Ένα κοινό γνώρισµα των σεξουαλικών κακοποιηµένων γυναικών είναι ότι έχουν πολύ λίγες γνώσεις για την φυσιολογική σεξουαλική συµπεριφορά πριν γνωρίσουν τους άντρες τους.

Η σωµατική και σεξουαλική κακοποίηση αποτελούν τις πιο επικίνδυνες αλλά εξίσου οδυνηρή είναι και η ψυχολογική, η οποία περιλαµβάνει:

Πλήρη έλεγχο και κατάκριση των σχέσεων της γυναίκας µε άλλους ανθρώπους

Κοινωνική αποµόνωση από φίλους και συγγενείς

Στέρηση της ελευθερίας που έχει ως αποτέλεσµα τον πλήρη έλεγχο των κινήσεων της γυναίκας

Απειλές και εκβιασµούς για τη µονοµερή κηδεµονία των παιδιών

∆ηµιουργία αισθηµάτων ανικανότητας σε διάφορα θέµατα, υποτίµησης της αξιοπρέπειας, ταπείνωσης, εξευτελισµούς και απειλές για την σωµατική της ακεραιότητα.

 Όλα αυτά οδηγούν τη γυναίκα σε σοβαρές ψυχικές διαταραχές και στην παγίδευσή της, στη σιωπή που καλύπτει τη βία µέσα στην οικογένεια.

Η αντίληψη ότι η κακοποιημένη γυναίκα είναι συνήθως χαμηλού μορφωτικού επιπέδου και εισοδήματος, δεν επιβεβαιώνεται. 7 στις 10 γυναίκες - θύματα είναι δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης ή και ανώτερης ή ανώτατης εκπαίδευσης. Το ίδιο ισχύει και για την οικονομική κατάσταση, καθώς 6 στις 10 γυναίκες που έχουν υποστεί κακοποίηση βρίσκονται σε μέτρια ή καλή οικονομική κατάσταση.

Περισσότεροι από τους μισούς δράστες είναι δευτεροβάθμιας ή ανώτερης και ανώτατης εκπαίδευσης, ενώ ένας στους δέκα εκ των δραστών είναι άνεργος.

Στα πλαίσια της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης, θύμα της οποίας είναι  η Χώρα μας, έχει αποδειχθεί ότι  οι γυναίκες και ιδιαίτερα εκείνες που ανήκουν σε ευπαθείς ομάδες (οι πληθυσμιακές ομάδες που αντιμετωπίζουν ιδιαίτερες και σύνθετες δυσκολίες στην εύρεση εργασίας και στην συμμετοχή τους στα κοινωνικά δρώμενα), επιλέγουν να μείνουν σε μια κακοποιημένη σχέση (οικογενειακή ή επαγγελματική) λόγω οικονομικής εξάρτησης.

Δυστυχώς, αν και τα καταγεγραμμένα περιστατικά κατά καιρούς είναι πολλαπλά, ελάχιστες είναι οι γυναίκες αναλογικά που τόλμησαν να σπάσουν την σιωπή τους και να ζητήσουν την βοήθεια μας.

Για άλλη μια φορά λοιπόν απευθύνομαι στις γυναίκες που είναι θύματα βίας και τους λέγω:

Σπάστε την σιωπή σας! Μην υπομένετε άλλο! Μην υποτιμάτε άλλο τους εαυτούς σας και  διεκδικήσετε μια ζωή χωρίς θύτες, χωρίς αισθήματα κατωτερότητας και  ενοχής, χωρίς φόβο και βία. Δεν σας αξίζει και δεν σας τιμά να ζείτε τόσο εσείς όσο και τα παιδιά σας, μέσα στο τρόμο, την απόγνωση, την υποτίμηση και την κακοποίηση. Η ζωή είναι δώρο και έχετε υποχρέωση όχι μόνο στον εαυτό σας, αλλά και έναντι των προτύπων ζωής που δημιουργείτε για τα παιδιά σας, να τιμήσετε και να σεβαστείτε το δώρο τούτο, μακριά από ρόλους υποτιμητικούς και επικίνδυνους για την ψυχική και σωματική σας υγεία και ακεραιότητα!